Kroz roman “Školice” čovjek može da nauči kako da pročita život kao pobunu i nepristajanje; kao čin vjere; kao povod za razmišljanje, i kao san. Djelo je objavljeno 1963. godine. Kortasar je od ovog romana napravio tip otvorenog djela, što nijedan pisac nije uradio u dotadašnjoj književnosti.

Važi za jedno od najljepših i najsloženijih književnih poduhvata 20. vijeka. Autor nam je dao najmanje dva pristupa čitanja djela, linearan način čitanja i mogućnost izbora preskakanja poglavlja, po datim uputstvima ili nasumično.

„Školice“ su potraga sa aktivnijim čitaocem koji napušta tipčnu pasivnu čitalačku poziciju. Roman daje uslovnu mogućnost osjećaja stvaralaštva, ili učestvovanja u kreiranju sižejnog toka, i on je potraga i igra, kako kaže sam Kortasar, za i sa čitaocem saučesnikom. U ovom eksperimentalnom romanu Kortasar predstavlja džez na papiru, kombinuje različite književne forme, zabavlja se i eksperimentiše u hodu.

“Ovakva eksperimentalnost koncepta pripovedanja u kombinaciji sa bogatstvom autorovog stvaralačkog genija rezultirala je ovim romanom potpuno jedinstvenim u latinoameričkoj, pa i svetskoj književnosti. On se može čitati na preskoke, poput dečije igre iz naslova, ali koju bi bilo poželjno shvatiti kao jednu specifičnu misaonu igru za odrasle.

Uz sve čarobne metafore i živopisan prikaz Pariza kao centra umetnosti, filozofije i boemskog života tog doba, pisac vodi glavnog lika, sredovečnog intelektualca, kroz omamljujuće scene vlažnih potkrovlja metropole natopljenih gustim duvanskim dimom, džezom i slikarskim bojama u potragu za središtem bića, za odgovorima, za prosvjetljenjem.

Kroz tu potragu i suprotstavljanje malograđanštini, Kortasar na zadivljujući način rukuje mislima i idejama kao da su od gline, sve vreme održavajući visoki nivo kvaliteta celokupnog proznog sadržaja. “ https://www.delfi.rs/knjige/37213_skolice_knjiga_delfi_knjizare.html

Vedrana Bogdanović